Korozja parowych układów kotłowych

Korozja to proces stopniowej degradacji materiałów, zachodzący pomiędzy ich powierzchnią a otaczającym je środowiskiem. Zjawisko to może mieć charakter reakcji chemicznej, reakcji elektrochemicznej, procesów mikrobiologicznych lub fizycznych.

W układach wytwarzania pary zazwyczaj mamy do czynienia z takimi rodzajami korozji jak:

• korozja tlenowa (zwana też pittingiem)
• korozja kwasową
• korozja alkaliczna (inaczej ługowa)

KOROZJA TLENOWA (pitting)

W układach wodno-parowych często występuje zjawisko korozji tlenowej, zwanej też wżerową (pittingiem). Im wyższa zawartość rozpuszczonego w wodzie tlenu, tym szybciej postępująca korozja. W różnych częściach instalacji tempo postępowania strat może być różne. Kiedy korozja tlenowa oddziałuje na niewielkiej powierzchni (szczególnie w środowisku chlorków) powstają głębokie wżery.

Chcąc zredukować ryzyko strat materiałowych spowodowanych korozją należy usunąć jak największą ilość tlenu rozpuszczonego w wodzie uzupełniającej poprzez odgazowanie mechaniczne (np. poprzez intensywne mieszanie) i termiczne (desorpcję). Następnie należy przejść do odgazowania chemicznego, które dzięki zastosowaniu odpowiednich reduktorów usuwa tlen zawarty w wodzie zasilającej jak i kotłowej. Trzeba pamiętać, że woda w układzie kotłowym powinna stale spełniać warunki wskazane przez producenta instalacji kotłowej, co przy niskiej jakości wody zasilającej (np. wody ze studni, wody rzecznej) bez zastosowania profesjonalnych preparatów chemicznych jest niemożliwe do osiągnięcia.

KOROZJA KWASOWA I ALKALICZNA

Biorąc pod uwagę wpływ odczynu pH na korozję, można powiedzieć, że stal koroduje szybciej w roztworach kwaśnych, a wolniej w roztworach zasadowych. Jednak zarówno zbyt wysoka, jaki i nazbyt niska wartość pH również mogą być przyczyną powstawania korozji. W kwasach oraz roztworach o wysokiej zasadowości mamy do czynienia z korozją z depolaryzacją wodorową. Szybkość wydzielania wodoru, a następnie korozji metalowych części zależy od procesu katodowego lub anodowego.

Korozja metali w wodzie i w roztworach obojętnych występuje częściej niż w środowiskach kwaśnych ze względu na depolaryzację tlenową. O szybkości korozji decyduje stężenie tlenu. Im jest ono wyższe tym korozja tlenowa szybciej postępuje.